Λυπάμαι που δεν θα είμαι εκεί, με νίκησαν...

Δυστυχώς ή ευτυχώς είμαι από τους πολλούς Έλληνες που στο προηγούμενο εξάμηνο μετανάστευσαν σε άλλη χωρα μιας... και η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Σίγουρα είναι καλύτερη η ζωή εδώ πέρα, καλύτερες συνθήκες εργασίας, τίποτα όμως πλέον δε με κάνει χαρούμενο. Στεναχωριέμαι που βλέπω τι πατρίδα μου να καταστρέφεται, στεναχωριέμαι γιατί κατά τα πολλά λεγόμενα δεν είναι ντροπή να λες ότι είσαι Έλληνας, στεναχωριέμαι για τα παπαγαλάκια που ακούμε καθημερινά και που μας πείσανε να λέμε ότι είναι ντροπή μας που είμαστε Έλληνες, στεναχωριέμαι γιατί είναι ντροπή που δεν τους στέλνουμε όλους από εκεί που ήρθανε, στεναχωριέμαι γιατί σήμερα δεν είμαι εκεί στις διαδηλώσεις και στις πορείες, στεναχωριέμαι γιατί τελικά με το να φύγεις από την πατρίδα σου δε συμβάλεις στην επίλυση τις κατασκευασμένης “οικονομικής κρίσις” παρα μονο καταφέρνεις να τους πεις ότι με νικήσανε και με διώξανε από τι πατρίδα μου, με διώξανε από την οικογένεια μου, με διώξανε από τους φίλους μου, για όλους αυτούς δεν είμαι τίποτα παραπάνω παρα Ένας Έλληνας λιγότερο...

Ειλικρινά λυπάμαι που δεν είμαι εκεί σήμερα, που δεν θα είμαι εκεί αύριο, κουράγιο σε όσους έχουν μείνει στην Ελλάδα μας και πολεμάνε καθημερινά. Αλλάξτε την οπτική με την οποια βλέπετε τα πράγματα διπλα σας, Έλληνα ξυπνα, τώρα είναι η ώρα. Ανατρέξτε στην Ελληνική ιστορία. Πάντα θυμάμαι την Ελλάδα επαναστάτρια, για τα ματια των κατακτητών μας. ΄Ημασταν οι τρομοκράτες εμείς όλοι όμως ξέρουμε πολύ καλά ότι εμείς ήμασταν οι επαναστάτες και χάρη σε αυτούς οφείλουμε την ελευθερια που είχαμε μέχρι πριν από λίγα χρονια. Διώξτε τους τρομοκράτες από τι χωρα μας, εμείς δεν είμαστε η τρομοκρατία, εμείς είμαστε ο λαός τις Ελλάδας, η επανάσταση ξεκινάει από τον καθένα μας, λαός ενωμένος ποτε ηττημένος.

Εύχομαι να είμαι και εγώ διπλα σε όσους αντιστέκονται και διαδηλώνουν σύντομα και να μπορώ να απολαύσω την πατρίδα που μου στέρησαν.